Tommie als assistant-coach

Hee allemaal,
Ik zit hier nu anderhalve week ongeveer en vond het wel weer tijd voor een update. Laat ik beginnen met de eerste schooldagen: die waren wel vrij hectisch. De school had mij een rooster gegeven dat nergens op sloeg en het kostte heel wat tijd om eindelijk de vakken te krijgen die ik wilde. De eerste paar dagen waren dan ook een beetje doorkomen voor mij. Daarna volgde al direct de Senior Retreat: Afgelopen weekend zijn we met alle Seniors (eindexamenkandidaten) op Retreat geweest. Dit hield in dat we een weekend naar een hotelachtig complex gingen met fijn eten en een supergroot zwembad. Hier hebben we aan het zogenaamde teambuilding-gevoel gewerkt. Onder begeleiding van een stel overdreven acterende mental coaches moest de groep naar elkaar toegroeien. Dit lukte niet helemaal, maar het was wel supergezellig en tof. Ik kan het met bijna iedereen hier wel vinden. Dat zegt eigenlijk best veel. Aangezien er op de 84 Seniors ongeveer 50 nationaliteiten zijn. Ondanks dat er echt ontzettend veel verschillen zijn tussen iedereen zijn we nu toch aardig een groep geworden. Wat ik vooral heel opvallend vind is het hoge aantal mensen date en sportscholarship heeft gekregen. Zo zijn er hier een stuk of twaalf basketballers van rond de 2 meter 15. Van enkele van hen betwijfel ik of ze kunnen lezen en schrijven, maar dat is niet belangrijk hier op de high schools in de VS. Een jongen uit het basketballteam heeft al een beurs van Harvard aangeboden gekregen, omdat ie goed dat balletje in het netje kan gooien. Dat zet je toch wel aan het denken. Voor mezelf heb ik inmiddels besloten dat ik niet zoveel zin in heb hier in de VS te gaan studeren. Ik moet namelijk dan eerst een stuk of duizend papieren invullen en testen maken om te kijken of ik wel intelligent genoeg ben. Hier heb ik geen zin in en het slaat natuurlijk nergens op dat je als sporter al die dingen niet of in mindere mate hoeft te doen. Ik bedoel, ik vind sport echt geweldig en sport hartstikke graag en veel en heb respect voor topsporters, maar een universiteit vergt in de eerste plaats toch dat je fatsoenlijk kan nadenken.
Hieronder heb ik trouwens mijn rooster neergezet (Voor het gemak is het iedere dag exact hetzelfde tot het eind van het semester):
1. English IV Honors. (Dit is vrij pittig Engels)
2. AP French language (Dit is een volledig Franstalige les. Ik zit tussen de mensen die frans als eerste taal hebben en begrijp er tot nu toe nog geen zak van. Die mensen praten zo godvergeten snel dat als ik mijn hand op steek om te vragen waar het over gaat ze alweer drie zinnen verder zijn)
3. International Affairs (Wel een grappig vak, vanuit Amerikaans opzicht kijken we naar de wereld. ‘ America has got the power in the world.’ ‘ We can just throw a nuclear bomb on Cuba’ . Enkele quotes van mijn medestudenten hier)
4. Spanish I (begin van Spaans. Ik zit tussen allemaal 12-jarigen schat ik zo. Het vak stelt dan ook echt niets voor.)
5. Psychology of teaching (Hier leer ik hoe ik een leraar word. Best fraai vak. Ik heb ook maar 1x in de week les en dat bevalt me ook prima natuurlijk. We worden geacht zelf een boek te lezen en daar dan in de wekelijkse les over te discussieren. Het boek gaat over hoe een leraar zich moet gedragen voor de klas.)
6. Children’s Theater (Een beetje acteren en improviseren. Ik ben de enige student hier die dat gewoon zonder schaamte doet. De rest begint al te huilen als ze naar voren geroepen worden.)
7. Study Hall (Huiswerk maken onder begeleiding van een trol)
Eigenlijk wel een heel erg fijn rooster. Iedere dag ben ik ongeveer na half 12 klaar met de serieuze vakken. De laatste les eindigt om 15:1O en vijf minuten later word ik dan verwacht bij de soccer training. Ik ben nu assistant-coach geworden van dat team. Dat is best mooi werk. Ik ben iedere dag bezig de jongens hier wat tactiek bij te brengen. Dan moet je denken aan inschuivende verdedigers, op een lijn verdedigen, rugdekking geven en ze leren dat ze elkaar moeten coachen. Ik vind het echt hartstikke leuk om te doen. Hier ben ik dan mee bezig tot aan het eten. Dan heb ik van half 7 tot 7 een half uurtje voor mezelf om daarna twee uur lang verplicht op mijn kamer te zitten en huiswerk te maken. Hier ben ik gelukkig over een maand vanaf, want de mensen met gemiddeld een B (een acht ofzo) die zijn vrijgesteld van verplicht huiswerk.
Voor de rest kan ik nog zeggen dat het eten hier echt schandalig slecht is. Volgens mij kan ik beter koken dan die mensen. Het enige dat ik durf aan te raken is de pasta, de verse fruitsalades en de cornflakes. De rest is te vet voor woorden. Gisteren hadden we steak waarvan een achtste deel niet uit vet bestond. Iedereen haalt dan ook flinke hoeveelheden eigen eten bij de supermarkt hier zodat je niet vergaat van de honger.
Verder is mijn roommate aangekomen. Hij heet Tam Du Vue en is du s een Vietnamees. Hij zegt eigenlijk geen woord uit zichzelf, maar tis wel een grappig mannetje. Op de Senior Retreat heeft ie volgens mij alle Aziatische vrouwen hier zo’n beetje lopen regelen.
Ik heb het hier dus echt goed naar mijn zin. Het enige wat me echt tegen de borst stuit zijn die teringregels hier. Mevrouw Tortura, of torture houdt in de gaten of iedereen wel de juiste schoenen en riem aan heeft en of mijn das van het uniform wel goed zit. Ook stuurt ze mensen met te lang haar naar de kapper. Er moet echt wel heel wat gebeuren voordat die vrouw aan mijn mat gaat zitten. Daar ben ik bereid heel veel uren detention voor te gaan doen. De noviteit van de regels voor dit jaar is dat 100 strafuren ‘ immediate dismissal’ inhoudt. Als je dan bedenkt dat je voor kauwgom kauwen 1 uur krijgt en voor te laat komen twee uren, dan weten jullie dat er gigantisch veel mensen van school gestuurd gaan worden.
Tot slot wil ik graag afsluiten met het motto van mijn coach. Het staat ook op de achterkant van mijn assistant-coach shirt gedrukt:
‘ No Sacrifice, No Glory’
Ps. Nogmaals bedankt voor al die mails en krabbels en weet ik veel wat. Ik vind erg leuk dat jullie van je laten horen!