Montverde “vrijheid”
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom
31 Maart 2008 | Verenigde Staten, Montverde
Afgelopen maandag ben ik na een periode van achttien dagen in Nederland weer gearriveerd in Montverde. Over mijn verblijf in Nederland zal ik kort zijn; het was echt gigantisch tof om weer terug te zijn en het levert me nog steeds momenten op dat ik harstikke terugverlang naar Nederland op.
Echter toen dinsdag mijn school weer begon, stond ik direct met mijn beide benen weer op de grond. Weg vakantiegevoel en werken geblazen. Mijn vakantie in Nederland was namelijk met een weekje verlengd; schoolwas hier alweer begonnen maandag de zeventiende. Dit had voor mij tot gevolg dat ik voor die gehele week in al mijn opdrachten/quizzen en testen een 0 heb gekregen. Dat heeft ook weer zijn consequenties. Op het moment ben ik drie vakken aan het falen, Engels, Spaans en Politiek. Die cijfers haal ik wel op, mijn probleem echter is dat ik tot die tijd iedere dag verplicht 3 uur en 40 minuten huiswerk moet maken en dat ik zelfs geacht word op mijn vrije zaterdag van 8 tot 10 ’s ochtends voor school te werken.
In de tijd die ik gemist heb hier zijn ook een paar zaken veranderd. Miss Jacobson, een verschrikkelijk rotmens dat een berg geschiedenis vakken geeft, is zwanger geworden. Van een drieling. Drie kleine embryootjes hebben haar fysieke gestel dermate in problemen gebracht dat ze moest stoppen met lesgeven. Haar vervanger is mister Olsen en over die man wil ik het even hebben nu.
Mister Olsen is namelijk zo’n tachtig jaar oud. Hij praat zo gigantisch langzaam en ademt zo verschrikkelijk zwaar dat ik maandag ga opperen voor een defibrillator in zijn lokaal. Ik ben al bewust van de de eerste rij in de klas naar achteren geschoven: ik wil niet de verantwoordelijkheid voelen de beste man te gaan reanimeren mocht ie plotseling neerstorten. Zijn lesprogramma is al even oninteressant als zijn uitstraling. Hij geeft Amerikaanse Politiek nu aan me en in ons dulle boek zijn wij beland bij de sectie over Afrika.
Laat de beste man nu net acht keer na Kenia geweest zijn! Vrijdag hebben we dan ook zijn geweldige safari film van 15 dagen Kenia bekeken met zijn vrouw Sally in de hoofdrol. Ik citeer zijn commentaar:
“(In beeld zien wij een zebra) Look everyone! A horse with stripes!”
“(in beeld zien wij een donkere Keniaan) Most people in Kenia are black, boys and girls!”
Zijn vrouw Sally, een zestig jarige “Oh my Gosh” typische Amerikaanse vrouw werd om de twee minuten gevraagd naar haar impressies over Kenia. Steevast reageerde ze met dezelfde drie bijvoeglijk naamwoorden en een kreet: “Amazing, Incredible, Wonderful and Oh my Gosh.”
Toen ik zodra de film was afgelopen vroeg wat mr Olsen vond van de huidige situatie in Kenia met de burgeroorlog en de rivaliteit had hij geen idee waar ik het over had. Kenia was voor hem dat land waar ze van die leuke aapjes hebben die bananen eten; waar de giraffen geel zijn en waar die lieve donkere mensen je zo fijn een drankje aanbieden bij het zwembad.
Die man geeft mij dus les. Dat is toch belachelijk?
Echter toen dinsdag mijn school weer begon, stond ik direct met mijn beide benen weer op de grond. Weg vakantiegevoel en werken geblazen. Mijn vakantie in Nederland was namelijk met een weekje verlengd; schoolwas hier alweer begonnen maandag de zeventiende. Dit had voor mij tot gevolg dat ik voor die gehele week in al mijn opdrachten/quizzen en testen een 0 heb gekregen. Dat heeft ook weer zijn consequenties. Op het moment ben ik drie vakken aan het falen, Engels, Spaans en Politiek. Die cijfers haal ik wel op, mijn probleem echter is dat ik tot die tijd iedere dag verplicht 3 uur en 40 minuten huiswerk moet maken en dat ik zelfs geacht word op mijn vrije zaterdag van 8 tot 10 ’s ochtends voor school te werken.
In de tijd die ik gemist heb hier zijn ook een paar zaken veranderd. Miss Jacobson, een verschrikkelijk rotmens dat een berg geschiedenis vakken geeft, is zwanger geworden. Van een drieling. Drie kleine embryootjes hebben haar fysieke gestel dermate in problemen gebracht dat ze moest stoppen met lesgeven. Haar vervanger is mister Olsen en over die man wil ik het even hebben nu.
Mister Olsen is namelijk zo’n tachtig jaar oud. Hij praat zo gigantisch langzaam en ademt zo verschrikkelijk zwaar dat ik maandag ga opperen voor een defibrillator in zijn lokaal. Ik ben al bewust van de de eerste rij in de klas naar achteren geschoven: ik wil niet de verantwoordelijkheid voelen de beste man te gaan reanimeren mocht ie plotseling neerstorten. Zijn lesprogramma is al even oninteressant als zijn uitstraling. Hij geeft Amerikaanse Politiek nu aan me en in ons dulle boek zijn wij beland bij de sectie over Afrika.
Laat de beste man nu net acht keer na Kenia geweest zijn! Vrijdag hebben we dan ook zijn geweldige safari film van 15 dagen Kenia bekeken met zijn vrouw Sally in de hoofdrol. Ik citeer zijn commentaar:
“(In beeld zien wij een zebra) Look everyone! A horse with stripes!”
“(in beeld zien wij een donkere Keniaan) Most people in Kenia are black, boys and girls!”
Zijn vrouw Sally, een zestig jarige “Oh my Gosh” typische Amerikaanse vrouw werd om de twee minuten gevraagd naar haar impressies over Kenia. Steevast reageerde ze met dezelfde drie bijvoeglijk naamwoorden en een kreet: “Amazing, Incredible, Wonderful and Oh my Gosh.”
Toen ik zodra de film was afgelopen vroeg wat mr Olsen vond van de huidige situatie in Kenia met de burgeroorlog en de rivaliteit had hij geen idee waar ik het over had. Kenia was voor hem dat land waar ze van die leuke aapjes hebben die bananen eten; waar de giraffen geel zijn en waar die lieve donkere mensen je zo fijn een drankje aanbieden bij het zwembad.
Die man geeft mij dus les. Dat is toch belachelijk?
-
31 Maart 2008 - 05:39
Brian:
heey tom,
hoe is die nu dan? wist je niet dat de school weer begon dan? ma wel bale, dat je al je cijfers nou weer op moet hale. gelukkig heb je wel van die vakke waar je niks uithaald;P zou ook heel ontstappend kunne werke toch:P.. lijkt mij..
haha ik vond verhaaltje weer leuk geschreve!
laat gauw weer van je hore,
groet brian -
31 Maart 2008 - 10:53
Mini:
Tom
Ja dat is weer even wennen, na al die leukigheid hier.Mister Olsen lijkt mij een echt een heel speciaal exemplaar,dat klaarblijkelijk nog vrij mag rondlopen ik zou zei zeggen geniet er maar van zolang het nog kan!! Je snapt dat dit in Nederland ook staat te gebeuren als ze die bejaarden weer les willen laten geven om het leraren tekort op te lossen.Ze zijn al met een speciale plek voor de rollators aan het bouwen zijn!!
Groeten Mini Eshuis
Vanmorgen was Jasper Quak hier nog voor info over een jaar buitenland, toen heb ik nog naar jou verwezen, misschien neemt hij wel kontakt op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley