De wonderen van Disneyland!

Ik heb de meest geweldige week tot nu toe in Florida gehad. Dit heeft slechts een reden:ik heb het genoegen gehad Mickey Mouse te ontmoeten. Drie dagen lang vertoefde ik, volledig op kosten van de school, in een Disney Resort. Daar werden namelijk de Staatskampioenschappen voor Academische Teams gehouden en ik had de eer het All Star team van mijn regio te vertegenwoordigen. Althans dat was het plan, echter toen ik donderdagochtend aankwam werd mij verteld dat ik niet speelgerechtigd was. Hier had ik natuurlijk geen enkel probleem mee, want het enige directe gevolg dat dit voor mij had, was dat ik meer tijd in de pretparken en de hottub in ons schitterende zwembad kon doorbrengen.

De hele Disney wereld heeft mij echt geweldig blij gemaakt. Ik ben van nature al vrij blij, maar als je dan de hele tijd Mickey Mouse en Goofy om je heen ziet kun je niets anders dan nog blijer worden. Het toernooi zelf verliep dramatisch en we werden laatste. Dit had zijn voordelen. In plaats van bij de finaleronde aanwezig te zijn, zat ik die ochtend in de fraaiste achtbanen die Disney te bieden heeft. Mijn hoogtepunt echter was mijn foto met Mickey Mouse. Na twintig minuten wachten in een rij met alleen maar kleine kinderen was het dan zover. Ik mocht met Mickey op de foto! En ook nog met Minnie!

Het Disney personeel keek me met vragende ogen aan. Ik zag ze denken: Wie is die zeventien-jarige jongen die de hele tijd zegt: “It’s ok, I’m Dutch” en ook nog een roze T-shirt draagt? Wat doet hij hier tussen de vier-jarigen? Is hij daar niet veel te oud voor?
Nou, ik ben dus Tom. Ik houd van roze. Ik ben in mijn hoofd nog steeds vier jaar. Ik ben daar trots op.

Kortom, Disney was echt in een woord geweldig. De foto’s van Mickey (en Minnie!) met mij staan op http://tommiejf.hyves.nl . Ik stel voor dat we als rehabilitatieprogramma mensen naar Disney gaan sturen. Hoe kan je nu niet in beter in je hoofd worden als je Kermit de Kikker ziet?

De afgelopen week stond niet volledig in het teken van Mickey Mouse. Ik heb ook mijn eerste twee voetbalwedstrijden van het clubseizoen gehad. Beide wedstrijden hebben we winnend afgesloten met respectievelijk 5-1 en 5-3. Er staan nu twee doelpunten en een assist op mijn conto. Ik speelde echt dramatisch, zowel woensdag als vandaag, maar had het geluk dat mijn tegenstanders er nog een schepje bovenop deden.

Over de wedstrijd van vandaag zou ik eigenlijk moeten zwijgen, aangezien de opponent met maar negen spelers op kwam dagen. Zo’n goede anderhalf uur later liepen er nog maar zeventien spelers op het veld, omdat wij twee en de tegenstander een rode kaart hadden gekregen. Dit was echt een ronduit belachelijk agressieve wedstrijd. Ik zag mijn teamgenoten schreeuwend naar mensen toesprinten; hoorde de nodige vervloekingen ten opzichte van moeders en het bekende “als ik jou op het parkeerterrein tegenkom, sla ik je in elkaar” deed het ook goed. Ondertussen viel ik in slaap bij een corner, waardoor de man die ik zou moeten verdedigen, de bal heerlijk in het zijnetje kopte, gaf ik een assist en scoorde ik een 1-op-1 rustig met rechts. Is toch een geweldige sport, dat voetbal?

P.S. De reacties zijn leuk om te lezen! Ik zal proberen wat tijd weer vrij te maken om even persoonlijk te reageren. Mijn monoloog is morgen. Ik heb de oplossing gevonden. Ik denk aan Cruella, die gemene vrouw die Dalmatiers haat en uiteindelijk heel triest is als ze geen bontjas krijgt. Met dank aan Disney! ;)